Tongentaal
Door P. Bronsveld

Teleurgestelde christenen

Waardoor zijn sommige gelovigen die gedoopt zijn in de Heilige Geest toch teleurgesteld in deze heerlijke ervaring?

1.- We zagen reeds dat het spreken in tongen niet noodzakelijkerwijs samenhangt met buitengewone emotionele gevoelens. Wie zulke verwachtingen heeft, zal zeker teleurgesteld worden. Heeft men weliswaar in tongen gesproken, maar heeft men daarbij niet of nauwelijks een bijzondere werking van de Geest in het gevoelsleven ervaren, dan begint men al gauw te twijfelen aan de realiteit van zo'n ervaring. Het is bijna zeker dat de verwachtingen van dergelijke gelovigen in verband met het spreken in tongen te hoog zijn gespannen. Het is weliswaar mogelijk de tegenwoordigheid van de Heer tijdens het spreken in tongen op een bijzondere manier te ervaren. Maar het hóeft niet. Dezelfde normen gelden immers ook voor het 'gewone gebed'. Ervaren wij daar ook altijd de aanwezigheid van de Heer op een bijzondere wijze bij? Meestal niet. En dat is goed zo. Zoals we reeds constateerden: het belangrijkste element in ons gebedsleven is immers niet ons gevoel, maar ons geloof. We willen daarom benadrukken hoe ongezond de behoefte is om uit het spreken in tongen een geweldige gevoelservaring te willen putten. We zullen moeten leren ons naar het spreken in tongen uit te strekken vanuit het vertrouwen dat we hierdoor inderdaad in direct contact met de Heer komen, afgezien van het feit of we dit nu op zulk een overweldigende wijze voelen of niet.

2.- Een andere remming bij het spreken in tongen kan het feit zijn, dat we er ons geen rekenschap van geven, dat de Heilige Geest door de woorden die Hij ons laat uitspreken, exact vertolkt wat er diep in ons hart leeft. De bijbel zegt dat we van nature niet weten wat we bidden zullen, maar dat de Geest Zelf voor ons pleit. Dat doet Hij onder andere door het spreken in tongen. Wie in een tong bidt, mag dan ook weten dat de inhoud van zijn gebed God welgevallig is. Deze gedachte kan ons spreken in tongen op een wat objectiever vlak brengen. We mogen leren te aanvaarden dat de woorden die we in tongen spreken, uiting geven aan wat nodig tot de Heer moet worden gebracht. Uiteraard hoeven we daar de resultaten niet onmiddellijk van te zien. Bij het 'gewone gebed'is dat immers evenmin het geval.

Te vaak leggen we bij het spreken in tongen het accent op de vraag of het 'ons iets doet' en wat we er zelf bij deze vorm van gebed precies bij ervaren. We mogen evenwel niet uit het oog verliezen, dat we door de tongentaal ook objectieve gebeden tot de Heer kunnen opzenden, gebeden waarvan we de verhoring misschien pas veel later zullen ervaren. Laat niemand daarom overhaast verklaren dat het spreken in tongen 'hem weinig zegen brengt'. Dat doet het beslist wel, ook al breekt die zegen slechts op langere termijn door.

3.- Een derde fout die we bij het spreken in tongen doorgaans maken, is, dat we het eigenlijk niet bewust genoeg beoefenen. Bij veel gelovigen functioneert het als een soort automatisme, als een op zichzelf staande handeling, die in het geloofsleven een heel aparte plaats inneemt. Nu is het spreken in tongen inderdaad een spreken van 'geheimenissen tot God'. Daar staat echter tegenover dat de Heer ons ook inzicht in zijn geheimenissen geven wil. Voor wie in een tong spreekt, is het niet strikt noodzakelijk te weten waar hij precies voor bidt, maar het kan wel een extra stimulans voor het geloofsleven zijn, wanneer hij er ook met zijn bewuste gedachtenleven goed bij is. Waarschijnlijk moet de opmerking van Paulus dat de gelovige zich door het spreken in tongen 'sticht', in dit licht worden gezien. De vraag is namelijk waar dit 'stichten' precies in bestaat. In het krijgen van verheven gevoelens? Misschien! Maar waarschijnlijker is, dat dit stichten niet in de eerste plaats met ons gevoelsleven, maar met ons gedachtenleven in verband staat. 'Gesticht worden' betekent: goddelijke gedachten deelachtig worden, gedachten die ons troosten, opbeuren, vermanen en uitdagen.

4.- Dit brengt ons op een volgende fout, die we bij het spreken in tongen kunnen maken: als we niet voldoende met onze gedachten bij het spreken in tongen zijn, nemen we ook de inspiratie van de Geest tijdens dit bidden meestal niet serieus. Zodra we namelijk leren geconcentreerd in vreemde talen te bidden en daarbij onze gedachten intensief op de Heer te richten, zullen we ontdekken dat God juist in het gebed tot ons begint te spreken. De gebeden die we tot de Heer in tongen opzenden, geven dan duidelijk uiting aan de wil van onze God. Zijn we bewust welke gebeden de Geest zelf in ons legt en door ons tot de troon van de genade brengt, dan ontvangen we daardoor ook inzicht in de wil van God. Is dit niet het geval, dan zal men weinig begrip op kunnen brengen voor het spreken in tongen. 'Wat voor meerwaarde heeft het?', zegt men dan, 'kan ik niet evenzo goed in mijn eigen taal bidden?'

5.- Het laatste punt waardoor mensen teleurgesteld kunnen worden in verband met het tongenspreken, is het feit dat men het doorgaans niet voldoende beoefent. Paulus gaf onomwonden toe, dat hij meer dan alle leden van de gemeente in Corinte samen, in tongen sprak. Hij dankte er God voor. Mag de Paulinische uitspraak dat hij liever vijf woorden met zijn verstand sprak - in de gemeente - in plaats van duizenden woorden in een tong, al een indicatie zijn van de veelvuldigheid waarmee de apostel in tongen sprak, dan kunnen we op dit gebied nog veel van hem leren.