Tongentaal
Door P. Bronsveld

Doop in de Geest en tongentaal

Niet alleen uit ervaring weten Pinkstermensen dat het spreken in tongen belangrijk is. Ook wanneer we er Gods Woord nauwkeurig op nalezen, moeten we tot de conclusie komen dat het spreken in tongen onlosmakelijk met de doop in de Heilige Geest verbonden is. Zoals het geloof zonder de werken dood is, zo zal ook degene die tot een werkelijke doorbraak in het gebed komt vanuit de zekerheid dat Gods beloften aangaande de Geest aan hem waargemaakt werden, ook iets moeten gaan dóen. En de bijbel laat duidelijk zien wat dit zijn zal: hij zal in nieuwe tongen, in door de Geest geïnspireerde talen de Heer mogen aanbidden en grootmaken. Het spreken in tongen is niet slechts een bijkomstigheid. Geestesdoop en tongentaal zijn niet twee op zichzelfstaande grootheden waarbij men het één ontvangen zou kunnen hebben, zonder echter ook het andere te hebben verkregen. "Ik geloof dat ik de Geestesdoop ontvangen heb', zegt men dan, 'maar ik spreek niet in tongen'.

Het geval wil echter dat de komst van de Geest ook tegelijkertijd de mogelijkheid tot het spreken in tongen meebrengt. De tongentaal is in verband met de Geestesdoop niet een gave die men nog eens 'extra' ontvangen moet, maar deze is er onlosmakelijk mee verbonden. Verschillende feiten ondersteunen deze gedachte. Zo zijn daar bijvoorbeeld de objectieve historische gegevens: In de Handelingen doet Lucas vijf maal verslag van de wijze waarop men de doop in de Geest onderging. In drie gevallen wordt nadrukkelijk van het spreken in tongen melding gemaakt. Ook bij de overige heeft dit verschijnsel zich echter duidelijk voorgedaan. De vijf beschrijvingen geven we hier gedeeltelijk weer:

Op de Pinksterdag:

'.....zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken' (Hand. 2:4).

In het huis van Cornelius:

'En al de gelovigen uit de besnijdenis, die met Petrus waren meegekomen, stonden verbaasd, dat de gave van de Heilige Geest ook over de heidenen was uitgestort, want zij hoorden hen spreken in tongen en God grootmaken' (Hand.

10:45). Opmerkelijk in dit gedeelte is, dat het spreken in tongen voor Petrus en de gelovigen het bewijs was dat Cornelius en zijn gezin vervuld waren met Gods Geest. En niet alleen voor hen, maar ook voor de andere apostelen. Want als Petrus hun later verslag van het voorval doet, zegt hij: 'Toen ik begonnen was te spreken, viel de Heilige Geest op hen, evenals in het begin ook op ons'. Dit laatste houdt dus een verwijzing in naar het spreken in tongen. Zij herkenden de Geestesdoop aan de tongentaal. Dat mag ook voor ons het geval zijn.

Iets dergelijks zien we in Efeze:

'En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de Heilige Geest over hen, en zij spraken in tongen en profeteerden' (Hand. 19:6).

Verder in Samaria:

'En toen Simon zag, dat door de handoplegging der apostelen de Geest gegeven werd, bood hij hun geld aan, en zeide: Geeft ook mij deze macht, opdat, als ik iemand de handen opleg, hij de heilige Geest ontvange' (Hand. 8:18 en 19).

Wat was het verschijnsel waar Simon aan 'zag' dat de Geest gegeven werd? Wat was het fenomeen dat zulk een indruk op hem maakte, dat hij er goed geld voor over had om ook zélf dit spectaculaire verschijnsel op te kunnen roepen? Ongetwijfeld het spreken in tongen! Zoals tongentaal overal de doop met de Geest begeleidde, is dit ook in Samaria het geval geweest.

Paulus:

Lucas vermeldt niet uitdrukkelijk dat Paulus in tongen begon te spreken toen Ananias hem de handen oplegde voor de vervulling met de Geest. Maar dit wil niet zeggen dat Paulus deze gave niet op dat moment ontvangen heeft. We weten dat hij de gave van het spreken in tongen bezat en er God zelfs voor dankte (1 Cor. 14:18). Het is dan ook zeer aannemelijk dat deze zich voor het eerst manifesteerde op het moment dat Paulus met de Geest gedoopt werd. Hetzelfde deed zich immers ook bij de andere apostelen voor.

Steeds weer was de doop in de Heilige Geest te herkennen aan uiterlijke tekenen - manifestaties, die deze doop tot zo'n nauwkeurig definieerbaar gegeven maakten. Meestal was dit het spreken in tongen, terwijl er een enkele maal sprake was van profetie.

Het spreken in tongen is onlosmakelijk verbonden met de doop in de Heilige Geest. Daarom kon Jezus Zelf kort voor zijn hemelvaart dan ook zeggen: 'Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuwe tongen zullen zij spreken....' (Marc. 16:17). Het spreken in nieuwe talen zou een voorrecht voor alle (Geestvervulde) gelovigen zijn, wanneer de Geest over hen gekomen zou zijn.